Ishod terapije

Uspjeh terapije se ogleda u činjenici da se virus HCV više ne može dokazati u krvi. Kažemo da je bolesnik aviremičan. To se utvrđuje kvalitativnim PCR-om koji je negativan. Drugi parametar koji se prati tijekom liječenja jesu vrijednosti transaminaza (ALT) koje postaju normalne u uspješnom liječenju. Ukoliko se tijekom liječenja ne postigne stanje aviremije, smatramo da se radi o rezistentnom virusu i bolesnika označavamo kao non-respondera, tj. onog koji nije uspješno odgovorio na liječenje te je virus u krvi i dalje prisutan, a transaminaze mogu biti povišene.

Bolesnici koji na kraju terapijskog protokola nemaju virus u krvi (kvalitativni HCV PCR negativan), a transaminaze su im normalne, prate se laboratorijski svakih 6 mjeseci. Tim se kontrolama utvrđuje trajnost virusološkog uspjeha liječenja koja se postiže u 50% bolesnika s genotipom 1, a čak u 80% s genotipom 2 i 3 liječenih kombiniranom terapijom.

Ukoliko bi se virus ponovno pojavio u krvi, radilo bi se o relapsu bolesti.