Naziv bipolarni afektivni poremećaj je relativno novijeg datuma, no poremećaj je opisan mnogo ranije. Smatra se, da je bio prepoznat još u doba starogrčke civilizacije. O tome govore mnogi mitovi iz tadašnja literature, u kojim se opisuju likovi koji su zapadali u stanja mahnitosti, što bi prema opisima odgovaralo stanju manije. Isto tako su poznati opisi depresije, koju su nazivali melankolija, što proizlazi iz vjerovanja, da je depresija (melankolija) posljedica izlijevanja crne žuči u organizam (melanos = crn, holios = žuč).
Vrlo detaljno ga je opisao Kraepelin, koji je sumirajući navode svojih prethodnika Pinela, Griesingera i Kahlbauma decidirano istaknuo, da su manija i melankolija dvije kliničke slike iste bolesti, i da se javljaju u različitim fazama kod istih bolesnika, i da ne dovode do kroničnog raspada ličnosti (njegovom terminologijom rečeno do demencije). Nazvao je taj poremećaj manično depresivna psihoza, koja nakon njega često mijenja ime (cirkularna psihoza, periodična psihoza, afektivna psihoza, intermitentna psihoza, hipervagotonija, alterna psihoza i dr.).
Danas je službeni naziv prema MKB-10 bipolarni afektivni poremećaj (F31) i predstavlja subkategoriju poremećaja raspoloženja (afektivni poremećaji) kojima je šifra F30-F39. Prema DSM-IV razlikuju se bipolarni I i bipolarni II poremećaji.
Bipolarni I poremećaj obilježen je jednom ili više maničnih ili miješanih epizoda obično povezanih s jednom ili više velikih depresivnih epizoda, a bipolarni II poremećaj s jednom ili više velikih depresivnih epizoda povezanih s najmanje jednom hipomaničnom epizodom.
Zadnja izmjena: 30.04.2024.
Nedavno objavljena studija otkriva zajedničke genetske varijante i uzročnu vezu između dva poremećaja, bipolarnog poremećaja tipa I i epilepsije, otvarajući nove putove za istraživanje i liječenje.
Nova studija otkriva da žene mogu biti izložene većem riziku od razvoja manije i velikog depresivnog poremećaja tijekom perimenopauze, što je razdoblje oko menopauze.
